హెన్రి ఉన్రుఫు: చెదరని విశ్వాసం

 

1. పరిచయం (Introduction)

రష్యా దేశానికి చెందిన హెన్రీ ఉన్రు ఫు, తన జీవితాన్ని దైవ సేవకు అంకితం చేసిన ఒక గొప్ప మిషనరీ. కష్టపడి పనిచేయడం, నిజాయితీ, మరియు నిస్వార్థ సేవతో భారతదేశంలో ఆయన గడిపిన జీవితం ఎందరికో గొప్ప స్ఫూర్తినిస్తుంది. పట్టుదల, విశ్వాసం రెక్కలుగా చేసుకుని ఆయన సాగించిన అసాధారణ ప్రయాణం గురించి తెలుసుకుందాం.

2. బాల్యం మరియు పునాది విలువలు (Childhood and Foundational Values)

హెన్రీ ఉన్రు ఫు 1865లో క్రిమియాలోని ఒక పేద కుటుంబంలో జన్మించారు. ఆయన బాల్యం నుండే కొన్ని కీలకమైన విలువలను అలవర్చుకున్నారు, అవే ఆయన జీవితాంతం మార్గనిర్దేశం చేశాయి.

• కష్టపడి పనిచేయడం (Hard Work): పది మంది సంతానంలో పెద్దవాడైన హెన్రీ, చిన్నతనంలోనే తండ్రిని కోల్పోవడంతో కుటుంబ బాధ్యతలు స్వీకరించాడు. మెన్నోనైట్ సంప్రదాయం ప్రకారం సైనిక సేవను నివారించడానికి, ఆయన అడవులలో శారీరక శ్రమతో కూడిన కఠినమైన పనులు చేసేవాడు. ఈ అనుభవంతో ఆయనకు కష్టపడి పనిచేయడం అలవడింది.
• సత్యమే పలకడం (Speaking the Truth): ఆయన తన జీవితానికి రెండు ప్రధాన సూత్రాలను ఏర్పరచుకున్నాడు: ‘సత్యమే పలకాలి, కష్టపడి పనిచేయాలి.’ ఈ సూత్రాలకే ఆయన కట్టుబడి జీవించాడు.
• దేవుని యందు విశ్వాసం (Faith in God): యవ్వనంలో ఒక ఉజ్జీవ కూటంలో పాల్గొని రక్షణ పొందిన తరువాత, ఆయన బాప్తీస్మము తీసుకుని తన జీవితాన్ని దేవునికి అంకితం చేయాలని నిర్ణయించుకున్నాడు.

ఈ పునాది విలువలపైనే, తన జీవితాన్ని పూర్తిగా దైవ సేవకు అంకితం చేయాలనే బలమైన ఆకాంక్షను ఆయన నిర్మించుకున్నాడు.

3. దైవ సేవకు పిలుపు (The Call to Divine Service)

యవ్వనంలో అనేక శోధనలను ఎదుర్కొని, తీవ్ర అనారోగ్యంతో మరణ పడకకు చేరినప్పుడు, హెన్రీ తన తప్పులను ఒప్పుకుని, తన శేష జీవితాన్ని పూర్తిగా దేవుని పరిచర్యకే సమర్పిస్తానని ప్రతినబూనాడు. ఆ తర్వాత, ఆయన హాంబర్గ్‌లోని వేదాంత కళాశాలలో చేరి విద్యను అభ్యసించాడు. ‘జ్ఞానం లేకుండా సేవ చేయలేము’ అని ఆయన బలంగా నమ్మారు. ఈ క్రమంలోనే ఆయన జర్మన్, రష్యన్, మరియు ఇంగ్లీష్ భాషలలో ప్రావీణ్యం సంపాదించారు.

అక్కడే తన జీవిత ఆశయాలను పంచుకునే ఒక భాగస్వామి ఆయనకు పరిచయమయ్యారు.

4. భారతదేశానికి ఒక సుదీర్ఘ ప్రయాణం (A Long Journey to India)

హెన్రీ తన భార్యతో కలిసి భారతదేశానికి చేసిన ప్రయాణం వారి అచంచలమైన విశ్వాసానికి మరియు సంకల్పానికి నిదర్శనం.

1. ఒక భాగస్వామ్యం (A Partnership): జర్మనీలో నర్సింగ్ విద్యార్థిని అయిన అన్నాను పరిచయం చేసుకున్నారు. వివాహం తర్వాత ఇద్దరూ కలిసి మిషనరీలుగా సేవ చేయాలని నిర్ణయించుకున్నారు.
2. గమ్యాన్ని ఎంచుకోవడం (Choosing the Destination): వారు మొదట ఆఫ్రికాకు వెళ్లాలని భావించినప్పటికీ, భారతదేశంలోని సూర్యాపేట ప్రాంతంలో పనిచేస్తున్న మిషనరీలు అబ్రహాం ఫ్రీసెన్ మరియు ఫ్రయ్యర్ నుండి వచ్చిన పిలుపు మేరకు తమ గమ్యాన్ని మార్చుకున్నారు.
3. సాహసోపేతమైన ప్రయాణం (An Arduous Journey): తమ పసిబిడ్డ అన్నాతో కలిసి, వారు రష్యా నుండి ఆఫ్ఘనిస్తాన్ మరియు హిందూ కుష్ పర్వతాల గుండా భారతదేశానికి కాలినడకన ప్రయాణించారు. ఈ సాహసోపేతమైన ప్రయాణానికి దాదాపు మూడు సంవత్సరాలు పట్టింది. వారి ప్రయాణ ఖర్చులను క్రిమియాలోని బాప్టిస్టు సంఘం భరించింది.

భారతదేశ గడ్డపై అడుగుపెట్టిన తరువాత, ఆయన తన పరిచర్యను ప్రారంభించడానికి ఎన్నో సవాళ్లను ఎదుర్కోవలసి వచ్చింది.

5. పరిచర్యలో తొలి రోజులు (Early Days in Ministry)

నల్లగొండలో తన పరిచర్యను ప్రారంభించిన హెన్రీ, స్థానిక ప్రజలతో మమేకం కావడానికి ఎంతో కృషి చేశారు. ఆయన తొలిరోజుల ప్రయత్నాలు మరియు దృక్పథం ఇక్కడ పట్టికలో పొందుపరచబడ్డాయి.

కార్యాచరణ (Action)	ఆయన దృక్పథం (His Perspective)
ఒక మున్షీ సహాయంతో కేవలం ఏడు నెలల్లోనే అనర్గళంగా తెలుగు మాట్లాడటం నేర్చుకున్నారు.	ఆయన తెలుగు భాషను ఎంతో ఇష్టపడి, "తెలుగు సంగీతంలాగ మాధుర్యంగా ఉంటుంది" అని అనేవారు.
అబ్రహాం ఫ్రీసెన్‌తో కలిసి గ్రామాలలో సువార్త ప్రకటించడానికి కొన్ని వారాల పాటు డేరాలలో నివసించేవారు.	మొదట్లో సువార్త ప్రకటించడానికి ఇబ్బంది పడినప్పటికీ, క్రమంగా ఆ నైపుణ్యాన్ని సాధించారు.

అయితే, ఆయన ప్రభావం కేవలం ఆయన మాటల్లోనే కాదు, ఆయన చేతల్లో, ముఖ్యంగా ఆయన నిజాయితీలో బలంగా కనిపించేది.

6. నిజాయితీకి నిలువుటద్దం (A Mirror of Honesty)

హెన్రీ ఉన్రు ఫు నిజాయితీకి ఎంత ప్రాధాన్యత ఇచ్చేవారంటే, ఆయన అబద్ధాలను ఏమాత్రం సహించేవారు కాదు. ఒకసారి, ఆయన పిల్లలు తమది కాని ఒక పండ్ల చెట్టు నుండి పండ్లు తీసుకున్నప్పుడు, ఆయన వెంటనే వారిని ఆ చెట్టు యజమాని వద్దకు తీసుకువెళ్లి క్షమాపణ చెప్పించారు. ఎందుకంటే, ‘మన ప్రయోజనం కొరకు ఎప్పుడూ అడ్డదారులు తొక్కకూడదు’ అనేది ఆయన గట్టిగా నమ్మిన సూత్రం. ఆయన భార్య అన్నా కూడా, బోర్డింగ్ స్కూల్‌లో అబద్ధాలు చెప్పిన పిల్లల నోటిని సబ్బుతో కడిగించేవారు.

ఈ నిజాయితీ మరియు క్రమశిక్షణతోనే ఆయన జన్‌గామలో ఒక బలమైన సంఘానికి పునాది వేశారు.

7. జన్‌గామలో సంఘ స్థాపన (Establishing the Church in Jangaon)

జన్‌గామలో ఒక సంఘాన్ని స్థాపించడం హెన్రీకి ఒక పెద్ద సవాలుగా మారింది, కానీ ఆయన తన పట్టుదలతో దానిని అధిగమించారు.

1. ప్రారంభ సవాళ్లు (Initial Challenges): తొలుత భువనగిరిలో వ్యతిరేకత ఎదురైంది. నిజాం పాలనలో మిషనరీ కార్యకలాపాలకు అనుమతి పొందడం సులభం కాదు. జన్‌గామలో ఏర్పడిన మొదటి సంఘంలో చాలామంది బలహీనమైన విశ్వాసం గల ఆంగ్లో-ఇండియన్లు ఉండేవారు.
2. సంఘ సంస్కరణ (Reforming the Church): ఉన్రు ఫు సంఘ సభ్యులకు సరైన క్రైస్తవ సూత్రాలను బోధించారు. విశ్వాసపు పునాదిని బలోపేతం చేయడానికి, ఆయన చాలా మందిని సంఘం నుండి బహిష్కరించడానికి కూడా వెనుకాడలేదు. అంతేకాకుండా, దక్కన్ బైబిల్ సెమినరీ నుండి గండ పెద్ది తిరుమలయ్య అనే వ్యక్తిని పాస్టర్‌గా నియమించి సంఘానికి స్థానిక నాయకత్వాన్ని అందించారు.
3. పరిచర్య విస్తరణ (Expanding the Ministry): కేవలం ముగ్గురు కొత్తగా బాప్తీస్మం తీసుకున్న సభ్యులతో సంఘాన్ని పునఃప్రారంభించి, జన్‌గామ ప్రాంతంలో మొత్తం ఎనిమిది సంఘాలను స్థాపించారు.

ఉన్రు ఫు కుటుంబ సేవ కేవలం ఆధ్యాత్మిక పరిచర్యకే పరిమితం కాలేదు, అది సమాజంలోని ఇతర రంగాలకు కూడా విస్తరించింది.

8. సేవలో బహుముఖ ప్రజ్ఞ (Versatility in Service)

ఉన్రు ఫు కుటుంబం సమాజానికి వివిధ రకాలుగా సేవ చేసింది, వారి సేవలోని వైవిధ్యం మరియు వారు ఎదుర్కొన్న త్యాగాలు ఇక్కడ పొందుపరచబడ్డాయి:

• వైద్య సేవ (Medical Service): శిక్షణ పొందిన నర్సు అయిన ఆయన భార్య అన్నా ఒక వైద్యశాలను నడిపారు.
• విద్యా సేవ (Educational Service): ఇతరుల సహాయంతో వారు ఒక బోర్డింగ్ పాఠశాలను కూడా నిర్వహించారు.
• వ్యవసాయం (Agriculture): హెన్రీ 35 ఎకరాల భూమిలో వ్యవసాయం చేశారు. రష్యా నుండి వ్యవసాయ యంత్రాలను దిగుమతి చేసుకుని, స్థానిక భూస్వాములకు ఆధునిక వ్యవసాయ పద్ధతులను నేర్పించారు.
• వ్యక్తిగత త్యాగం (Personal Sacrifice): వారి సేవలో ఒక విషాదకరమైన సంఘటన, రష్యాలో పుట్టిన వారి పెద్ద కుమార్తె భారతదేశానికి వచ్చిన తర్వాత మరణించడం. ఇది వారి త్యాగపూరిత జీవితానికి ఒక నిదర్శనం.

ఇంతటి ఉత్సాహంతో సేవ చేస్తున్న సమయంలో, ఆయన జీవితం ఆకస్మికంగా ముగిసింది.

9. త్యాగం మరియు ఆకస్మిక ముగింపు (Sacrifice and Sudden End)

ఒక మిషనరీ సమావేశానికి హాజరై తిరిగి వచ్చిన తరువాత, హెన్రీ "రెట్టింపు ఉత్సాహంతో" పరిచర్యను పునఃప్రారంభించారు. కానీ కొద్ది రోజులకే ఆయన టైఫాయిడ్ జ్వరంతో మరణించారు. ఆయన తన చివరి క్షణాల్లో, “నేను పైకెత్తబడినప్పుడు నేను మహిమపరచబడుదును” అని అన్నారు. ఆ సమయంలో ఆయన భార్య అన్నా ఏడు నెలల గర్భవతి అయినప్పటికీ, ఆమె ఆ విషాదాన్ని ఎంతో ధైర్యంగా ఎదుర్కొన్నారు. ఆయన దేహాన్ని బంగళా పైనుండి ఒక మంచంతో క్రిందకు తీసుకువచ్చారు. తోటి మిషనరీలు ఫ్రీసెన్, ఫ్రయ్యర్ వచ్చి సమాధి తవ్వించి ఆయనను భూస్థాపితం చేశారు.

10. ఉన్రు ఫు కుటుంబ వారసత్వం (The Unruh Family Legacy)

హెన్రీ మరణం తరువాత, అన్నా ఎన్నో కష్టాలను ఎదుర్కొన్నారు. మొదటి ప్రపంచ యుద్ధంలో వారి ఇద్దరు పెద్ద కుమారులు మరణించారు. ఆ తర్వాత కెనడాకు వారి ప్రయాణం అత్యంత దయనీయంగా సాగింది. తమ దగ్గర ఉన్న రొట్టె ముక్కలను కొద్ది కొద్దిగా తింటూ ప్రాణాలను నిలుపుకొని వారు కెనడా చేరారు. అయినప్పటికీ, ఉన్రు ఫు కుటుంబం సేవ యొక్క వారసత్వాన్ని కొనసాగించింది.

• వారి మనవడు, డానియల్ ఉన్రు ఫు, ఇండోనేషియాలో మిషనరీగా సేవ చేశారు.
• వారి కుమార్తెలు, మేరీ మరియు ఎలిజబెత్, నర్సులుగా వైద్య సేవను కొనసాగించారు.
• వారి కుమారుడు తన సంపదను భారతదేశంలో తాను చదువుకున్న పాఠశాలకు మరియు మిషన్ సంస్థకు విరాళంగా ఇచ్చారు.

 ముగింపు: ఒక స్ఫూర్తిదాయకమైన జీవితం (Conclusion: An Inspiring Life)

హెన్రీ ఉన్రు ఫు జీవితం నిస్వార్థ సేవకు మరియు త్యాగానికి ఒక గొప్ప నిదర్శనం. ఆకలిదప్పులను సహించి, తన కుమార్తెను భారతదేశంలోనే సమాధి చేసి, తనకంటూ ఏమీ మిగుల్చుకోకుండా వెనుతిరగని సంకల్పంతో సేవ చేసిన ఆయన జీవితం, నేటికీ నిస్వార్థ సేవ చేయాలనుకునే వారందరికీ ఒక ఆదర్శం మరియు స్ఫూర్తి.

The Unbreakable Spirit of Heinrich Unruh

Heinrich Unruh was a missionary whose life was a remarkable journey of unwavering faith, profound hardship, and selfless service across continents and generations. His story is a powerful testament to conviction in the face of impossible odds. What drives a person to leave everything behind for a belief?

--------------------------------------------------------------------------------

1. A Humble Beginning in Crimea

Heinrich Unruh was born into a pious but deeply poor family on October 4, 1865, in Crimea. As the eldest of ten children, he understood responsibility from his earliest days. That abstract lesson became a crushing reality when his father fell suddenly ill and passed away, leaving the weight of the family's survival squarely on Heinrich’s young shoulders.

This difficult childhood, defined by loss and labor, was the crucible in which his unbreakable spirit was forged.

--------------------------------------------------------------------------------

2. Forging a Life of Principle

As a young man, Heinrich performed a form of national service through relentless physical labor in the forests. It was in this crucible of demanding, service-oriented work that he forged the two guiding principles that would define the rest of his life:

"Speak the truth, work hard."

He made a personal decision to live a life of complete integrity. This moral foundation was cemented when he experienced a conversion at a revival meeting and was baptized, dedicating his life to a higher purpose.

Having established the principles he would live by, Heinrich soon discovered the mission that would give them meaning.

--------------------------------------------------------------------------------

3. The Call to a Lifelong Mission

While still a young man, Heinrich survived an illness so severe it brought him to the edge of death. Staring into that abyss, he made a vow: if he lived, he would dedicate his entire life to God's ministry. He firmly believed "he could not serve without knowledge" and threw himself into his education.

His key educational achievements included:

• Studying at the theological college in Hamburg.
• Mastering German, Russian, and English.

This calling was deeply personal, but he would not have to walk the path alone.

--------------------------------------------------------------------------------

4. An Unforgettable Journey to India

In Germany, Heinrich met Anna, a nursing student who shared his deep sense of purpose. After their marriage, they decided to serve as missionaries together. Their initial plan was to go to Africa, but they were moved by letters from missionaries Abraham Friesen and Fieber. The letters described an urgent need for service in a challenging region: the Muslim-ruled state of the Nizam in India.

Their journey was an almost unimaginable test of endurance. With their baby daughter, they traveled from Russia to India on foot, a trek that took them through the treacherous mountains of Afghanistan and the Hindu Kush. For nearly three years, they walked toward their new life. But upon their arrival, they faced a heartbreak that no mountain could prepare them for: the little girl who had made the entire journey with them passed away.

Having crossed deserts and mountains only to bury their child, the Unruhs' real work was just beginning, rooted in a sacrifice deeper than anyone knew.

--------------------------------------------------------------------------------

5. A Life of Service in a New Land

5.1. Learning and Preaching

Heinrich immediately dedicated himself to connecting with the local people, mastering their language, Telugu, in just seven months. He found it beautiful, often remarking:

"Telugu is melodious like music."

His early ministry involved traveling with Abraham Friesen to remote villages, living in tents for weeks at a time to share their message.

5.2. Building a Community

In 1901, Heinrich established a church in Jangaon. This was no easy task. Unlike in British-controlled Andhra, missionary work in the Nizam-ruled territory of Telangana faced greater restrictions. Furthermore, the first members of his church were Christians "without a foundation of faith," whose behavior brought shame to the community. With firm resolve, Heinrich taught them principles of proper conduct, a process so difficult he had to excommunicate many to build a true community of faith. His leadership eventually led to the establishment of eight churches in the Jangaon area.

5.3. Living by Example

For Heinrich and Anna, honesty wasn't just a principle; it was a lesson they taught in unforgettable ways. They instilled a deep sense of integrity in their children and community with memorable actions:

• The Fruit Tree: When his children once took fruit from a neighbor's tree, Heinrich made them return to the owner and apologize, teaching them that "the fruit was not theirs."
• The Price of a Lie: His wife, Anna, would wash the mouths of children in the boarding school with soap if they were caught telling a lie.

5.4. Helping in Every Way

The Unruh family’s service extended beyond spiritual guidance to meet the practical needs of the community.

• Healthcare: Anna, a trained nurse, ran a hospital that provided essential medical care and trained others to do the same.
• Agriculture: Heinrich farmed on 35 acres, importing machinery from Russia and teaching modern, innovative farming techniques to local landlords.

Through decades of tireless work, Heinrich and Anna built a foundation of faith, health, and prosperity in their new home.

--------------------------------------------------------------------------------

6. A Legacy That Endures

After returning from a conference filled with renewed passion for his work, Heinrich fell ill with typhoid fever. As he passed away, his powerful last words reflected his unwavering faith:

"When I am lifted up I will be glorified."

His wife, Anna, who was seven months pregnant at the time, faced this devastating loss with incredible courage. She and the family endured further hardships during World War I before eventually moving to Canada. Despite these trials, the family's commitment to service continued for generations.

• His grandson, Daniel Unruh, followed in his footsteps, first coming to India before serving and ultimately dying as a missionary in Indonesia.
• His daughters, Mary and Elizabeth, continued their mother's legacy of medical service as nurses.
• The son born in Ooty, who worked for the railway, donated his life's savings upon his death to his former school in India and a missionary organization.

Heinrich’s life was a single chapter, but he inspired a story of service that would continue long after his was over.

--------------------------------------------------------------------------------

7. The Story That Inspires Us

The life of Heinrich Unruh is a profound story of selflessness, anchored by an unwavering dedication to truth and hard work. He faced poverty, illness, and unimaginable loss, yet he never turned back from his mission. More than a century later, his journey remains a powerful example of how a single life committed to serving others can create a legacy that truly endures. His story challenges us to ask: What do we live for, and what legacy will we leave behind?

మీ రాక్షసులను ఎదుర్కోవడం - పుస్తక పరిచయం

 

ప్రతిరోజూ మనం ఆధునిక "రాక్షసులతో" పోరాడుతూనే ఉంటాం. అవి నిరుద్యోగం, నిరాశ, అప్పులు, లేదా గడిచిపోయిన తప్పులు కావచ్చు. ఈ సవాళ్లు మనల్ని చాలా చిన్నవారిగా, భయపడేవారిగా చేస్తాయి. అవి మనల్ని అధిగమించి, నిస్సహాయులుగా మిగులుస్తాయని అనిపిస్తుంది.

కానీ వేల సంవత్సరాల క్రితం జరిగిన దావీదు మరియు గోలీయత్ కథ, కేవలం ఒక చారిత్రక సంఘటన మాత్రమే కాదు. మన వ్యక్తిగత రాక్షసులను ఓడించడానికి అదొక శక్తివంతమైన వ్యూహరచన పుస్తకం. ఈ కథలో మన నేటి జీవితాలకు ఎంతో అవసరమైన, ఆశ్చర్యకరమైన మరియు ఊహించని పాఠాలు దాగి ఉన్నాయి.

1. సమస్య మీ శత్రువు పరిమాణం కాదు, మీ దృష్టి ఎక్కడ ఉందనేది ముఖ్యం

ఇశ్రాయేలు సైనికులు మరియు దావీదు దృష్టి మధ్య ఉన్న తేడాను గమనించండి. సైనికులందరూ గోలీయత్ యొక్క భయానకమైన పరిమాణంపై మాత్రమే దృష్టి పెట్టారు. అతను తొమ్మిది అడుగుల తొమ్మిది అంగుళాల పొడవు, 125 పౌండ్ల బరువున్న కవచాన్ని ధరించాడు. ఇది చూసి వారంతా భయంతో వణికిపోయారు.

కానీ, దావీదు దృష్టి దేవునిపై ఉంది. అతను గోలీయత్‌ను చూశాడు, కానీ అంతకంటే ఎక్కువగా దేవుణ్ణి చూశాడు. ఈ కథ 'దావీదు వర్సెస్ గోలీయత్' కంటే ఎక్కువగా, 'దేవునిపై దృష్టి వర్సెస్ రాక్షసునిపై దృష్టి' కి సంబంధించినది. గోలీయత్ గురించి దావీదు చేసిన వ్యాఖ్యలు కేవలం రెండు కాగా, దేవుని గురించి అతని ఆలోచనలు మరియు మాటలు తొమ్మిది ఉన్నాయి. అంటే, దావీదు తన శత్రువు గురించి ఆలోచించిన దానికంటే నాలుగున్నర రెట్లు ఎక్కువగా దేవుని గురించి ఆలోచించాడు. మిమ్మల్ని మీరు ఒక ప్రశ్న వేసుకోండి: మీ అపరాధ భావన గురించి మీరు ఆలోచించే దానికంటే నాలుగు రెట్లు ఎక్కువగా దేవుని కృప గురించి మీరు ధ్యానిస్తున్నారా?

2. మీ శత్రువు ఎంత పెద్దవాడో దేవునికి చెప్పడం ఆపండి. మీ దేవుడు ఎంత గొప్పవాడో మీ శత్రువుకు చెప్పడం ప్రారంభించండి.

దావీదు యొక్క వ్యూహం, గోలీయత్ గురించి దేవునికి ఫిర్యాదు చేయడం కాదు. బదులుగా, దేవుని శక్తితో గోలీయత్‌ను ఎదుర్కోవడం. ఇశ్రాయేలు సైనికులు తమ భయాలను దేవునికి చెప్పుకుంటుంటే, దావీదు దేవుని శక్తిని తన శత్రువుకు ప్రకటించాడు. అతని యుద్ధ నినాదం ఇదే:

"నీవు కత్తితోను, ఈటెతోను, బల్లెముతోను నా మీదికి వచ్చుచున్నావు; అయితే నేను సైన్యములకధిపతియగు యెహోవా, ఇశ్రాయేలు సైన్యముల దేవుని పేరట నీ మీదికి వచ్చుచున్నాను" (1 సమూయేలు 17:45).

ఇకపై మీ సమస్యలు ఎంత పెద్దవో దేవునికి చెప్పడం ఆపండి. బదులుగా, మీ దేవుడు ఎంత గొప్పవాడో మీ సమస్యలకు ప్రకటించండి. విడాకులనే రాక్షసుడా, నువ్వు నా ఇంట్లోకి ప్రవేశించలేవు! నిరాశ అనే రాక్షసుడా, నువ్వు నా జీవితంలోకి రాలేవు! అభద్రత అనే రాక్షసుడా, నువ్వు ఓడిపోతావు! అని ధైర్యంగా చెప్పండి.

3. భయాన్ని జయించాలంటే, యుద్ధం నుండి పారిపోకండి, దాని వైపు పరుగెత్తండి.

ప్రతిఒక్కరూ భయంతో నిశ్చలంగా నిలబడి ఉన్నప్పుడు, దావీదు "ఫిలిష్తీయుని ఎదుర్కొనుటకు సైన్యము వైపు త్వరపడి పరుగెత్తెను" (1 సమూయేలు 17:48). ఇది ఎంత అసాధారణమైన ప్రతిస్పందనో గమనించండి.

మనం మన రాక్షసులను చూసినప్పుడు, తరచుగా వెనక్కి తగ్గుతాం. మనం పని అనే డెస్క్ వెనుక దాక్కోవడం, పరధ్యానం అనే నైట్‌క్లబ్‌లోకి జారుకోవడం, లేదా నిషిద్ధ ప్రేమ అనే మంచంలోకి పాకడం వంటివి చేస్తాం. ఇది తాత్కాలిక ఉపశమనాన్ని ఇస్తుందేమో కానీ, ఆ రాక్షసుని స్వరం మళ్లీ వినిపిస్తూనే ఉంటుంది. బదులుగా, దావీదులాగే దైవశక్తితో ఉప్పొంగుతున్న ఆత్మతో మీ రాక్షసుని వైపు పరుగెత్తండి. రక్షణ వైఖరి నుండి దాడి చేసే వైఖరికి మారండి. చివరిసారి మీరు మీ వడిసెలలో రాయి పెట్టి మీ మహాకాయునిపైకి ఎప్పుడు విసిరారు?

4. నిర్భయంగా ఉండటానికి మీరు నిష్కళంకంగా ఉండవలసిన అవసరం లేదు.

ఇలాంటి విజయాలు కేవలం "నిష్కళంకమైన పరిశుద్ధులు" లేదా "గొప్ప ఆత్మలు" మాత్రమే సాధించగలరని మీరు అనుకోవచ్చు. కానీ దావీదు జీవితం అందుకు భిన్నం. అతని జీవితం ఎన్నో లోపాలతో, వైరుధ్యాలతో నిండి ఉంది.

అతను గోలీయత్‌ను ధైర్యంగా చూశాడు, కానీ బత్షెబను మోహంతో చూశాడు. లోయలో దేవుణ్ణి దూషించే వారిని ఎదిరించాడు, కానీ అరణ్యంలో వారితోనే కలిశాడు. ఒకరోజు ఆదర్శ పురుషుడు, మరుసటి రోజే దుర్మార్గులతో జతకట్టినవాడు. అతను సైన్యాలను నడిపించగలిగాడు, కానీ తన కుటుంబాన్ని సరిగా నిర్వహించలేకపోయాడు. అతనికి ఎనిమిది మంది భార్యలు ఉన్నారు. ఇన్ని లోపాలు ఉన్నప్పటికీ, దేవుడు దావీదును "నా హృదయానుసారుడైన మనుష్యుడు" అని పిలిచాడు (అపొస్తలుల కార్యములు 13:22). జీవితంలో మన ప్రయాణం కూడా అంతే; కొన్నిసార్లు ఆకాశంలో హంసలా ఎగురుతాం, మరికొన్నిసార్లు బొక్కబోర్లా పడతాం. ఇది మనందరికీ గొప్ప ఆశను మరియు భరోసాను ఇస్తుంది. దేవుడు అసంపూర్ణమైన వ్యక్తులను కూడా రాక్షసులను జయించడానికి ఉపయోగించగలడు.

ముగింపు

ఈ మొత్తం వ్యాసం యొక్క సారాంశాన్ని ఒకే వాక్యంలో చెప్పవచ్చు. ఈ శక్తివంతమైన ప్రకటనను గుర్తుంచుకోండి:

• రాక్షసులపై దృష్టి పెడితే – మీరు తడబడతారు.
• దేవునిపై దృష్టి పెడితే – మీ రాక్షసులు కూలిపోతారు.

చివరగా, మిమ్మల్ని మీరు ఒక ప్రశ్న వేసుకోండి: ఎవరు కూలిపోవాలని మీరు కోరుకుంటున్నారు... మీరు... లేదా, మీ రాక్షసులా? మీ దృష్టిని మార్చుకోవడానికి ఇది సరైన సమయం.

Facing Your Giants By Max Lucado - Book Review

Introduction: The Giants We All Face

We all have giants. They may not be nine feet tall or carry a sword, but they tower over our lives just the same. Your giant might be unemployment, depression, or the weight of past mistakes. It might have a name like bills, grades, whiskey, or pornography. Your giant doesn’t parade up and down the hills of Elah; he prances through your office, your bedroom, your classroom, whispering threats that leave you feeling terrified and paralyzed.

But what if an ancient story held the key to defeating these modern monsters? The classic tale of David and Goliath is more than just a Sunday school lesson; it’s a powerful playbook filled with counter-intuitive strategies for facing the overwhelming challenges in your own life. Here are four timeless lessons from a shepherd boy that can help you conquer the giants you face today.

1. It’s Not the Size of Your Giant, It’s the Size of Your Focus

When the Israelite army looked at Goliath, they were terrified. They had "majored in Goliath," obsessing over his taunts, his demands, his size, and his strut. Their focus on the problem paralyzed them with fear.

David saw the same giant, but his perspective was radically different. He "majored in God." His focus wasn't on the size of the threat, but on the power of his ally. He filtered the entire situation through his faith, immediately framing the problem not as an Israelite problem, but as an offense against God.

“Who is this uncircumcised Philistine that he defy the armies of the living God?” (1 Samuel 17:26)

This shift in focus is everything. When we magnify our problems by giving them all our attention, we become frozen by fear. When we shift our focus to a power greater than the problem, we find the courage to act.

2. Start Telling Your Giant How Big Your God Is

Listen to the language in the valley of Elah. The soldiers spoke only of Goliath's might. But from the moment David arrived, he discussed no one else but God. In his words, "God-thoughts outnumber Goliath-thoughts nine to two."

This reveals a powerful mental and spiritual discipline. Is your internal monologue dominated by a list of your complaints, fears, and shortcomings? Or do you spend more time counting your blessings, acknowledging your strengths, and affirming your faith? David didn't just have a different focus; he had a different vocabulary. He didn't describe the problem to God; he declared God's power to the problem.

STOP TELLING YOUR GOD HOW BIG YOUR GIANT IS AND START TELLING YOU GIANT HOW BIG YOUR GOD IS!

Turn this into a declaration. Say, "Giant of Divorce, you are not entering my home! Giant of depression, you are not entering my life! Giant of alcohol, bigotry, insecurity... you’re going down!"

3. True Courage Means Running Toward the Battle

Our natural instinct when faced with a giant is to retreat. We duck behind a desk of work, crawl into a nightclub of distraction, or slip into a bed of forbidden love. We try to hide, anesthetize the fear, and hope the problem goes away. But insulation is not a solution. Sooner or later, the work runs out, the distraction wears off, and Goliath is still standing there.

David did the opposite. He didn't hesitate, shrink back, or look for an escape. The Bible says he "hurries and runs toward the army to meet the Philistine." True courage isn’t the absence of fear; it’s confronting your challenge head-on. Victory is found not in avoiding the fight, but in rushing toward your giant with a God-saturated soul.

4. You Don't Need a Perfect Record to Win Today's Fight

It’s easy to read this story and think, "That's great for a hero like David, but I'm full of flaws." This is perhaps the most reassuring lesson of all: David was far from perfect.

He was an Eagle Scout one day and chumming with the Mafia the next, so to speak. The same man who stared down Goliath would later ogle Bathsheba. His heart was "checkered." As the source text notes, "David’s life has little to offer the unstained saint... The rest of us find it reassuring." We ride the same roller coaster. We alternate between swan dives and belly flops, soufflés and burnt toast in life. The point is not that David was perfect, but that God uses imperfect people to accomplish great things.

Acts 13:22 reminds us that God said that “David was a man after God’s own heart.”

Conclusion: Where Will You Fix Your Gaze?

The story of David and Goliath boils down to one essential choice: focus. The Israelites focused on their giant, and they stumbled in fear. David focused on God, and his giant tumbled to the ground.

The same principle holds true for the giants in your life. Focus on giants—you stumble. Focus on God—your giants tumble.

Lift your eyes, giant slayer. The God who made a victor out of David stands ready to make one out of you.